inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.886):

'n Thuis ...

Starend zit ik voor 't raam
wachtend op wat komen gaat
het is vandaag zondag
maar wat zijn ze laat

Koffiepot staat al klaar
op het aanrecht neergezet
wanneer ze straks komen
is het zo vers gezet

De wijzers van de klok
tikken rustig door
voetstappen en een lach
is dat m'n kind wat ik nu hoor ?

Nee, de stappen sterven weg
het geluid verdwijnt in lucht
het is al half twaalf
ik kijk nog maar eens en zucht

Stram en stijf sta ik op
slof naar de keuken toe
zet dan maar één kopje koffie
ik ben ineens zo moe

Ach ze hebben een gezin
ik had het kunnen weten
ze zijn de hele week druk
en mij gewoon vergeten

Morgen is het weer maandag
de eerste dag van de week
laat ik maar wat lezen
ik maak mezelf van streek

de Thuis wat ik ze vroeger gaf
ligt waarschijnlijk vergeten in 'n hoek
ze hebben allemaal hun eigen leven
't ouderlijk huis is 'n dichtgeslagen boek

Schrijver: metha, 21 juli 2003


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 2.166

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
gansema
Datum:
3 oktober 2007
Dit is een heel mooi gedicht. Zo gebeurt het bij heel veel oudjes: ze kijken altijd of er iemand komt. Ga zo door.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)