Netgedichten

netgedicht (nr. 2.773):

AFSCHEID VAN VADER

Hij lag daar zo verloren in zijn kist,
zijn ogen waren nauwelijks dicht,
zijn armen op de borst gekruist.
Een blauwe glimlach om zijn mond
gaf hem de rust die hij nooit vond.
Er heerste doodse stilte in ons huis.

Wel twee uur zat ik naast zijn kist
en voelde me immens alleen,
zag kaarslicht door mijn tranen heen
groeien tot een onbeschrijfbaar licht.
Een licht zo zuiver en zo kuis
Er heerste doodse stilte in ons huis.

Er leek een gouden sleutel in de kist,
die paste op een diep verborgen kluis.
Een kluis vol met gevoelens en met liefde
en alles wat mij eertijds peilloos griefde
werd liefdevol, stilzwijgend bijgelegd.

Er heerste doodse stilte in ons huis.

-------------------------------------------------------------------------
(Bij de uitreiking van de Concept Poëzieprijs 2003 op 31 mei 2003 kreeg dit gedicht een eervolle vermelding)