Vereeuwigde beelden
Zij was een kleine spring in ‘t veld
met wild dansende bruine lokken
een wipneus en roodroze mond
die steeds stralende glimlachen zond
en niet bereid was om te mokken
Haar ogen blikten vol vreugde
en met vertrouwen in het leven
dankbaar voor alles wat zij kreeg
at zij zelfs braaf het bordje leeg
als mam haar spruitjes had gegeven
De beelden trekken sporen verdriet
over haar moeders grauwbleek gezicht
Het lijkt alsof zij zichzelf ontvlucht
wanneer ze met diep geslaakte zucht
het album met een harde klap dicht
en zegt…
meer foto’s zijn er niet…
Geplaatst in de categorie: verdriet