inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.123):

Ongeborene

In de warme oceaan van de moederschoot
groei ik langzaam groot
tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen
naar mijn eerste tranen.

Beschermd door een schild van leer
behoef ik geen eigen verweer,
ver weg van het grote mensenleed
van de wereld nog geen weet.

Twee wezens in perfecte harmonie
- een negenmaandse euforie -
als een slapende dolfijn
zou ik altijd willen zijn.

Schrijver: Pauline van Meegeren, 15 november 2002


Geplaatst in de categorie: geboorte

3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 6.266

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
frans vossen
Datum:
8 mei 2005
Email:
kleinevosplanet ,nl
Paulientje ten voeten uit! Kwetsbaar.
Naam:
tiny
Datum:
17 november 2002
Email:
tiny1home.nl
Dit gedicht vind ik heel mooi en gevoelig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)