Netgedichten

netgedicht (nr. 65.629):

Boom

Dank voor de schaduw die je bood
De sterkte van je bemoste schors
Waaromheen onze armen

Steunpilaar
Je blad zuchtte mee met ons
Vogelnesten droeg je
Aan je takken hing onze schommel

Bliksem en ziekte bleven je bespaard
Je viel niet ten prooi aan ontbossing

Bijl en kettingzaag velden wel verwanten
Die dienst deden als haardblok en boot
Kruishout, huis, meubel, pulp, sculptuur
Wieg en kist voor na de dood

Elke herfst sterft je blad en iedere lente
Herrijst het; een magische resurrectie

Niet alleen in sprookjes spreek je maar
Ook tot hem die zich voor je opent

Fameus om je jaarringen ben je, reus,
Diep geworteld ben je benijdenswaardig
Voor de wankele, tragische, menselijke
Wezens die dichters soms zijn

Boom, hoge, heilige boom, je verdient onze
Affectie als geen ander en je hebt recht op
Een zoveelste loflied, je reikt naar de hemel
Zoals ook wij tot in eeuwigheid reiken

Ik omhels je met geheel mijn hart, geheel mijn
Ziel en geheel mijn verstand tot aflijvigheid
Ons scheidt