Netgedichten

netgedicht (nr. 65.404):

Elke seconde leeft voort

Jouw wezen, mooi mens,
meandert voort in mij
en doorstroomt mijn hart.
Daarmee zie ik van jou

de zorgvuldige handen,
bedachtzame gebaren,
de flits van een vraag
in ontvangende ogen,

elk onstuimig moment,
waaier van zwarte wimpers
op onschuld als je slaapt.
En jouw stem hoor ik nog

aftastend constateren,
mij op iets attenderen
dat jou bevreemdt of raakt.

Tijd heb jij in mij vertraagd.