Dat Je Sterven

Dat je sterven in september komen moest.
In een nacht vol sterren.
Nieuwe maan, een zucht, een woord.
Op kouse'voeten in een wijde boog-
Langs het bed waar ik zo vaak
In je ziel, ons peinzen en ons minnen,
Je dijen, je borsten en je haren
De roze peluw en vers linnen.
Kon adem halen en het venster sloot-
Je voeten zoenen en je tenen tellen
Telkens tien en 'n keertje negen
In het kronkelen van je knieen in je schoot.
En rennen, vallen en mijn stappen tellen
En hopen kom ik iemand tegen
Die in de scherven van gebroken zinnen
Nog zelveloos een ander kan beminnen
In dorre blaren kleurend in de regen.
Voetstappen, sporen en Kauwen in de toren
En daar een schim, een schaduw,
Op de markt op dinsdag; haring kopen
Appelspijs, selder, prei en zaden van anijs.
En kippen en konijnen, duiven
En oude verse druiven.
Iemand kijk me aan en vraagt
Waar heb je die caddie nu vandaan?
Ik weet het niet; in september
In een nacht vol sterren en een nieuwe maan
Een zucht en een lief woord
Toen iemand stil het venster sloot.

September

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 140