Was ik maar
Ochtend. Wolken verspreiden zich.
Een zomerjurk hangt lusteloos aan de wasdraad.
Verregend in een allerlaatste dans. Alsof jij al weg bent.
Vandaag is er niets te doen. Misschien ga ik naar zee en probeer
daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas
en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik.
Het spel van eb en vloed.
Liefste, ben je er nog ? Ik ben de meeuw die je teruggaf aan de wind.
... voor ingesproken versie, zie link ...
Zie ook: https://youtu.be/Fr3t6_jspYQ
Schrijver: kerima ellouise, 2 juni 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik voel me klein in uw aanwezigheid.
en verlangen aan wat was." Mooi Kerima.
(ik las weer op mijn manier:) Geweldig gedicht Kerima.
Ancient Mariner..
Is op zich al een gedicht
Je Adriaan