De Narcist
Ik sluip in 't diepst geheim, met kakelend genoegen
tussen de argeloze verzen rond
om er mijn negatieve ster aan toe te voegen
al is mijn oordeel slechts op wrok gegrond
Het ligt in mijn natuur de zaken te verzieken
vooral wanneer ik dodelijk ben gekrenkt
als ik fantoompijn voel van hagel in mijn wieken
al ben ik ook de enige die dat denkt
Als iemand mij niet zint dan heeft-ie aan mij een slechte
ik zal hem achtervolgen tot zijn dood
waar ik volop aan bijdraag: ik ben verzot op vechten
mijn favoriete kleur is donkerrood
Er is maar één idee -toevallig net het mijne-
dat mijn emotie als geen ander streelt:
elk vers en elk poëem moet het gezicht beschijnen
van míjn almachtig prachtig spiegelbeeld
Al is mijn glimlach fijntjes, 'k ben een koppensneller
mijn innerlijke leegte is kolossaal
en iedere tegenstand maakt mijn reactie feller
'k ben een vampier die neigt naar kannibaal
Maar in het grote Spel van kracht en tegenkrachten
vervul ik toch een waardevolle rol
ook bij mij woont een god in 't diepst van mijn gedachten:
door mij krijgt niemand hoogmoed in zijn bol
... uit de serie: de meest destructieve en funeste zevenuniversele menselijke Dementors (zie ook column Hypocrisie) ...
Schrijver: Ton Hettema, 24 mei 2015Geplaatst in de categorie: psychologie
oordeel
347
Geef je reactie op deze inzending:
Wat bijvoorbeeld naar voren komt is het ressentiment, de haat, niet tegen de minste kritiek kunnen, de lust om conflicten aan te gaan, de onderliggende angst, het idee gewoon de beste te zijn en het beter te weten. Kortom: voor mij een zelfportret, of een spiegel, waar narcisten dol op zijn (is niet zo). Ik heb ook een gedicht over narcisme geschreven, maar de meeste gaan over de natuur en tijdelijkheid.
Kijk maar eens op 21/10/2009.
Fraai gedicht
Ga ook eens zoeken man