voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 54.348):

en altijd keren ze weer

het huis deelt zich mee
aan zijn bewoners
als van mens tot mens

zo is die ene stoel
nog steeds bezeten
en het gapende gat
van de brandende sigaret
drukt jouw koppige hoofd
voorgoed in de kostbare bank
het zijn maar dingen- zei je

tijd om te gaan zitten
in de salon- zei je
kom maar bij me
leg je hoofd maar
op mijn schoot
goed zo- lief zijn nu
ik ben je hondje niet

jij bent altijd alles - zei je
en je streelde mijn haar
en ik smolt
als de bekleding van de bank
onder jouw peuk
en het bed is groot
en eenzijdig leeg

sinds jij je sporen
met je meenam
toont mijn huis vele gezichten
maar jij bent de meeste
de mooiste- de grootste
de liefste de zwaarste
de allerdiepste

gedachten
smeulen gaten in de tafel
de stoel- de bank
het grote lege bed
en dan vertikaal
via het dak roken ze naar buiten
verdwijnen naar de hemel

maar altijd keren ze weer

Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: Marije Hendrikx, 30 januari 2015

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

1
2
3
4
5

4.0 met 12 stemmen

535

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:: Albert C M Weijman
Datum:: 7 februari 2015; Zo blijft een voorbij mensenleven doorleven. Enorm Marije.

Naam:: Leonardo
Datum:: 2 februari 2015; Ik heb het tweemaal gelezen en moet je mijn complimenten maken. Pracht gedicht!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 1 februari 2015; Herinneringen...er is geen vergeten. Mooi gedicht Marije.

Naam:: Inte feelders
Datum:: 1 februari 2015; Hoe mooi je dit beschrijft Marijke, indrukwekkend!

Naam:: Laurens Windig
Datum:: 31 januari 2015; Dit prachtig stuk werk komt uit jouw tenen Marije!

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 31 januari 2015; Soms heb je geen woorden...zo mooi is dit gedicht!

Naam:: Jan Haak
Datum:: 31 januari 2015; Jouw herinneringen reiken tot aan de hemel

Naam:: Jeroen Splinterman
Datum:: 30 januari 2015; Indrukwekkend schrijven!

Geef je reactie op deze inzending: