Netgedichten

netgedicht (nr. 46.087):

verborgen

ik aanvaard de reis
naar winter, er is maar één richting
en misschien alles wat ik wens

de kamer blijft binnen terwijl daken
voorbijtrekken, uit ieder huis een adem ruist
en dan de slaap hervat

welke naam zal ik geven aan het kind dat aan iedere deur
vragen stelt, over spiegels glijdt, half in het huis en enkele seconden later, half in vlokken

die ik, zonder bezeren, wil uitvouwen tot een zachte bloem
of een sneeuwengel in het allermooiste van de nacht

voor haar, eens zo open,
zodat ze weet dat de reis niet tevergeefs was

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 10 december 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

verborgen

4.0 met 7 stemmen

236

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Pama
Datum:: 10 december 2012; We reizen zo wat af naar (on) bekende bestemmingen, het pad is nimmer tevergeefs, naar het punt waar ons hart begraven ligt.
Mooi gedicht.

Naam:: julius
Datum:: 10 december 2012; mooie poezie, verfijnd..

Naam:: Edwin van Rossen
Datum:: 10 december 2012; Een juweeltje!

Naam:: winterwuiten
Datum:: 10 december 2012; graag zou ik, maar te laat, dit parelwintertje aan mijn moederke opdragen. weet, en het is waar, dat ik na het lezen hiervan, en waaroverwie het ook moge gaan, aan haar nu een traantje offer.

Geef je reactie op deze inzending: