altijd alles
de schemering voorbij wil ik
zoals die laatste nacht
waarin jij weet - elk duister tart
terwijl de dood al spreekt
zo luid dat je mijn hand - mijn hoofd - mijn hart
die hele lange nacht
wiegen wij elkaar tot nooit meer pijn - nabij
beloven wij weer jij en ik
tot ons - in eeuwig samen
Jij bent altijd alles - zei je
zoals toen bij 't bruisend opgaan
in gedeeld verlangen
en langs de muren van mijn twijfel
projecteren zich jouw woorden
een rekbaar begrip zijn wij
ondanks het schrijnen in nieuwe dagen
de vragen die je achterliet
de - in de loop gestuite - passen
hoe rekbaar vraag ik je
in dit gekmakend refrein
zwem ik wanhopig rond
verken ik andere oorden
waar niets wordt beantwoord
niets meer aangeraakt
niet onder mijn huid
noch aan mijn zilte ziel
aan de rand van die afgrond slaan gedachten dood
en duizendmaal duizend pluk ik jouw naam
uit schaduwen van toen naar nu
oneindig uitgestrekt
Geplaatst in de categorie: liefde