Achter de wolken
de handen reiken niet verder
dan het kloppen van mijn hart
de armen nog verder strekken
verlicht ook niet beklemmende smart;
ooit kon fluisteren warmte opwekken
je aangezicht verstart
verwachting vordert verwarring,
denken raakt overdadig gehard
en wordt hoop
een aftreksel van bedeling
terwijl de lente toch
blauw de aarde bedekt
vogels ons
liefdevol begroeten
en een kinderlach
zo vaak de pijn toedekt
hoe kan ik jouw gestolde tranen
morgen in de zon ontmoeten
Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 15 maart 2012
Geplaatst in de categorie: emoties
Maken donkere luchten weer hemelsblauw!