Netgedichten

netgedicht (nr. 39.402):

Volle maansmagie – 3-

0-vervolg-0

Koele wind strijkt door hun haren
rug voelt koud, hart verwarmd
de nachtvlinder begeleidt
een bijna perfecte landing

Als een paraplu
vouwt ze de bezem op
steekt hem in haar wijde cape

Het is rustig op de snelweg
op de vluchtstrook liggen de restanten
van wat de mensen zoal wegdoen
tussen kleine en grotere dieren
die niet meer op tijd konden vluchten

-Je weet, van elke soort maar één,
zegt zij en opent de veldfles
giet wat op haar hand
telt met haar vingers de druppels
voor een bijna ontstekelde egel
een vogel zonder vleugels
een onthaaste haas
een geplette kat
een krekel zonder stem
een verdroogde kikker
alle soorten die ze tegenkomen
langs de kant van de weg

Hij prevelt de spreuken
dirigeert de hernieuwde dieren
naar de berm om te verzamelen
in een vreedzame groep
-Het is genoeg zo, zegt zij,
ik moet nog overhouden

En de maan keek toe
en zag dat het goed was

(*) wordt vervolgd (*)

-Achter elkaar te lezen op website-