Net een sonnet
Ineens moet ik aan Rembrandt denken
en zijn streling van het dierbaar licht
de inval waar ik telkens weer voor zwicht
hoe hij schoonheid weet te schenken
ik tracht te evenaren in beweging
aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet
als schaduw op ons witte liefdesbed
waarboven ik zo af en toch nog spring
jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi
al is het ouder dan dat jij toen ja zei
een baldakijn boven ons kussen als tooi
hebben glasgordijnen en een zijden sprei
zingen nog als nachtegalen in een vogelkooi
net een sonnet fluisterde ik je hemelsblij.
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig, 24 mei 2011
Geplaatst in de categorie: huwelijk