Stervensstrijd

Zelfs de stilte is nu breekbaar
terwijl elke ademhaling de lucht snijdt.
Je hartslag klopt nog in de ruimte
met tussenpauzes van net niet opgeven.

Wat bindt je nog in dit leven
dat je krampachtig vasthoudt?
Ik voel jouw vingers die niet meer bewegen
en jouw huid voelt klammig koud.

Hoe cynisch is dit wachten,
wachten op jouw heengaan.
Wat is er toch dat je in leven houdt,
nu jouw voertuig het wil opgeven?

Je ligt hier eenzaam, van je trots ontdaan,
wetende dat je naakt werd geboren
en ook naakt heen zult gaan.

Er is nog zo weinig te zeggen,
er is niets meer uit te leggen.

Laat die strohalm stilletjes los,
ontdoe je van dit aardse kleed
zodat je in rust en vree
en zonder verder leed
heen kan gaan.

moeder sterven strijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 843