Dichtbij maar ongrijpbaar
Mijn zolder weeft zich een
web van dromen, daar leeft
de tijd die is geweest, soms
vangen de ragfijne draden een
vlinder,dansend rond boeken
die niemand meer leest
de wereld van vroeger trekt
aan mij, als iets dierbaars,
een droom, een vergeten feest
het kind van toen reikt nog
steeds naar de sterren,
dichtbij maar ongrijpbaar
laat niets zich meer vinden
dat mis ik...het meest
Geplaatst in de categorie: tijd
Kijk al uit naar volgende!
Mooi Astrid!
mooi gedicht Astrid.