Mémoire
mijn hoofd
is niet ovaal, haast
vierkant van nature
daarin die grote
bolle ogen
blauw geheten
in de volksmond
vervlakt grijs
als ik het zeggen mag
een neus
met geringe Joodse inslag
zorgt voor een
verweesd gebaar
de glazen hangen immers
onder het vlak mijner blikken
terwijl mijn lippen
dun de bovenste
de onderste dan
wat meer van inhoud
geluid doen zwijgen
immers
zij zijn de paraplu
van de sokkel
een kin
als een
gevlakte ondergrond
waar mijn
gezicht
als doodskop
op de familieschaal
staande kan pronken
naast de suikerpot
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 1 december 2010
Geplaatst in de categorie: individu