Een vlaag van verbeelding

een sproeier met nat licht
wuift langs de statige gevel
de wind verdraait het zicht
heen en weer
snel of even
in de doorgaans proestige nevel

achter sombere ramen
bewegen figuren in zwart
zijn het weduwen
of één persoon op iedere wand apart

ik schuil aan de overkant
en staar naar binnen
zou men daar
alvast de spoken wekken

kruipen zij door vertrekken
theatraal daar midden op het plein
waar keien glimmen als kale hoofden
in de zaal met natte plekken

maakt men zich op
voor het spel van het verse lijk
met kolossale ogen
omgeven door een grauwe kleur

ik ruik aan mijn vingers
het geeft sfeer aan het drama
die indringende nicotinegeur

spoken verbeelden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 303