Netgedichten

netgedicht (nr. 31.572):

Casco zonder afbouw

ben op de wereld gezet
met handen vol idealen
en wat restjes gebed

heb de muren geslecht
voelde hun pijn maar wilde het
casco zonder afbouw weer zijn

vrij in ruimte en tijd
het eind van de avond
brengt zeker mijn bed

opstaan wassen en plassen
aan het begin van de morgen
op een vrije etage gezet

eten gebeurt op de geur
de trek van het lijf legt aan
waar het kookeiland drijft

op tekening leek het volmaakt
tot in de puntjes bedacht maar
als thuis onbewoonbaar verklaard