Netgedichten

netgedicht (nr. 30.818):

- Vergeten Verlichting-

Oude dienstbaarheid in vergeelde zinnen,
wordt egocentrisch beproeft,
bekoelt in deze barre tijden

angstig van onder het stof gehaald,
aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek,
gedood, omdat mysterie in waarheid leefde
armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig

engelachtige geesten voeden het universum,
ze herkennen altruïstisch vergeten niet,
kunnen ons zwijgend verdriet niet helpen,
onze verzegelde lippen niet in stilte openbreken.

hebben met ons in verlichting gewandeld
herinneringen vergeten, beproefde kleine dingen
pijnlijk verlicht,
zelfgenoegzaamheid gespot… en herbekeken

er was liefde, minder liefdevol en vol,
de vragen, die ons terugbrengen naar nul,
afgescheiden van onszelf, het samenspel wel waard,
verteerd door nood aan zelfverheerlijking
vochten wij hunkerend om de ziel met het zwaard,

trokken met ros ten strijde om wat wij hadden.
onzelfzuchtige woorden als vrede verkondigen
het vergeten vermoord, de dagen in het paradijs
aan de innerlijke reis reeds begonnen.