Ruïne verstilling
Hoe rijk zijn de woorden
door namen benoemd
verankerd aan gestolen momenten
voorbijvliedend, verloren in tijd
Want in de ruïne van 't verleden
tussen brokkelend steen
bloeit een witte wilde roos
zo puur in 't heden
met mossig donkergroen daaromheen.
De veelheid der tijden is hier gelegeerd,
samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd.
Zal het leven de dood hier overstijgen
of is het de liefde die eeuwigdurend
de harp zijn snaar besneert
en de wereld doet verstillen?
Geplaatst in de categorie: landschap