inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.521):

Ruïne verstilling

Hoe rijk zijn de woorden
door namen benoemd
verankerd aan gestolen momenten
voorbijvliedend, verloren in tijd

Want in de ruïne van 't verleden
tussen brokkelend steen
bloeit een witte wilde roos
zo puur in 't heden
met mossig donkergroen daaromheen.

De veelheid der tijden is hier gelegeerd,
samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd.
Zal het leven de dood hier overstijgen
of is het de liefde die eeuwigdurend
de harp zijn snaar besneert
en de wereld doet verstillen?

Schrijver: Katty, 6 februari 2010


Geplaatst in de categorie: landschap

4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 466

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
tarotHuis
Datum:
7 februari 2010
Email:
guido.gillabeltelenet.be
Hermetisch en toch zo herkenbaar !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)