inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.523):

- Stil verwijt -

De vogels, ze willen niet meer vliegen,
het rijpe granen niet meer oppikken.
Vissen blijven lui op het strand liggen.
woelen happend in het bruine slik.
De woorden die mij ontbreken..
zouden vertellen wat ik in mij voel.
De zwarte smurrie, een nachtmerrie.
Milieuverontreiniging is aantasting,
een handicap en een onmogelijkheid.
Verborgen in mijn ogen, stil verwijt.

Donkere schepsels gedrenkt in olie,
overal op het strand, vogels sterven
door het eten van vervuilde vissen
raken vervuild door aanspoelende olie.
Op dit trotse strand liggen honderden,
duizenden olieslachtoffer zwak en bang
zomaar eenzaam stervend in het zand.
Milieuaantasting in water onvoorbereid,
stervend door menselijke activiteiten,
stil verwijt.

Stil verwijt,
aan veiligheid van mens en milieu,
Olieramp, olieland, vervuilde plekjes.
Een oliestrand die niemand troost.
Verantwoordelijkheid morgen..
zomaar in de grote zee geloosd.
Als eraan maar genoeg verdient
kan worden geeft het niet,
de kleine vogelmoorden, halfdode
olievogels die als beesten creveren.
Hoe kunnen wij dat overleven, dit
stil verwijt, deze zwarte olieveren.

Schrijver: Sabrina Bielac, 17 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: milieu

4.0 met 54 stemmen aantal keer bekeken 651

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
sally
Datum:
9 november 2009
Je hebt zoo gelijk, die arme vogeltjes.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)