Het kind dat mag zijn
De late middag in de avond
leegt de gedachte die defaitistisch
de noden kent van lege handen, ofschoon
de regen het laken contourloos etst
en jouw schrei die verloren klinkt
alsof de dood jouw lichaam kent
het gevecht om zielsbehoud
met voorwaartse dromen
vullen het glas dat zonder rand
al gauw te vol geschonken wordt
Geplaatst in de categorie: emoties