Netgedichten

netgedicht (nr. 25.381):

Gewonde adelaar

Ik bewonder de wilde wrede
schoonheid van de adelaar
heerser van ‘t blauwe ruim
Zag hem gaan in duikvlucht
een vliegende assegaai
boven de Oostvaardersplas

Op z’n schitterend verenlijf
de strengste kop in dierenrijk
die ons toont wie en wat hij is
De page van Jupiter, de god
van hemel, donder en bliksem
kent geen onderdanigheid

Hij zit voor me op armafstand
zijn geest hoog in de lucht
hij is niet hier, ik besta niet
kijkt dwars door mij heen
overleeft zo de vernedering
te revalideren in ’n grote kooi

Ik leef mij in en begrijp hem