Den Haag ontwaakt
De straten zijn nog
donker en doen wat
troosteloos aan
achter een enkel raam
brandt al wat licht
Den Haag ontwaakt
aan de donkere hemel
knipoogt nog de maan
niet vol, nee nog niet
ze is wat bleekjes
de vrouw zojuist ontwaakt
schuift gordijnen open
rond haar benen wervelt de poes
harig en behaagziek
ze doet het raam open
en de morgen frisheid
streelt haar wangen en ogen
beloftevol speelt
een zachte fluister van de wind
door lokkend haar, nog ongekamd
ze had wat dromen
in de nacht
ze heeft wat dromen
in de morgen
maar voeten aarden
en ze laat het leven stromen
een glimlach, wat verlegen
fluistert gedachten
in haar hoofd
en krult langs
half geopende lippen
ze loopt de kamer door
passeert de spiegel
werpt een blik
“goede morgen”
zeggen haar ogen zwijgend
Geplaatst in de categorie: emoties