tot in de oneindigheid
hij, de gekroonde
de erfgenaam van tristesse
schrijft met letters langs het licht
als eeuwen nog moeten ademen in toekomst
onbegrensd als zeewind
waait zijn poëzie doorheen zijn brandend bloed
tussen duinen en het dwalen, druppels
en rozen, geknield
in een keel vol tranen
waar hij de liefde verheft in schoonheid
tot in de plooien van donkerte
zeelucht
of wat er morgen komt
en waar ik hem slechts kan bewonderen, de poëet
met zijn moegestreden
hart
'kantel het raam, mijn dichtvriend
en breng de meeuwen naar het open strand'
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 26 januari 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
'ma tristesse'.
Chapeau.
gr/Paul
geniaal superieur!
bewondering