Netgedichten

netgedicht (nr. 23.026):

Winternacht

Hier op deze kille winterdag
nadert heel zacht de nacht
en zie ik, zo ver daarbeneden
al de lichtjes van mijn heden.

Het zwarte kleed bedekt nu al
wat slaapt en als een fluistering
komt van heel ver weg de wind.
Ademloos ben ik weer dat kind.

Wat rest is de verwondering
dat op dit zo late uur, ik even
één mocht zijn met de natuur.
Deze winterdag, om middernacht.