inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 20.112):

het is slechts een herinnering

de gedachte aan je stem
die over heuvels en zeeën vloog
naar andere landen toen je
vreemde vruchten proefde
en opgewonden raakte
van smekende vrouwenogen
altijd een muntstuk in je hand

het was al een herinnering
bij je krantje kopen
en kopje koffie op de hoek
toen later vroeger werd
van samen naar de bioscoop
mijn tranen en jouw zakdoek
of elkaar zonder lakens
als kinderen
mijn lach, jouw barse stem

ik hoor je tred op de tegelvloer
het ritselen van de krant
je sleutelbos
je hand op het tafelblad
hoe scherp is dat beeld
ik telde je passen op de trap
doe net als jij de witte was
bij bont en moet lachen
bij die herinnering
alsof jij straks binnenstapt
zoals je in de deuropening stond

maar
ik strijk twee lakens en één sloop
en vouw ze warm
op de jouwe
onaangeroerd
naast
de drie lege planken
in de klerenkast
waar onder in
jouw schoenen

elke avond
schommel ik,
jouw stoel schommelt zachtjes mee,
is het slechts een herinnering
de gedachte aan je stem
en
het strijken van
je laatste beddengoed


Zie ook: http://www.hannimettz.net

Schrijver: Fei, 10 april 2008


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 907

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Fei
Datum:
10 april 2008
Email:
femicools.net
Lieve mensen, dank voor het lezen en de waardering.
Naam:
annabel
Datum:
10 april 2008
Twee lakens en één sloop, zo voelbaar en herkenbaar! Prachtig!
Naam:
Reineke Gevers
Datum:
10 april 2008
Email:
rgeverswanadoo.nl
Schrijnend en roerend, indringend verhaald!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)