Netgedichten

netgedicht (nr. 19.669):

twee gezichten

mijn kamer kent twee ramen
zover ik nu kan overzien
ik kijk thans van voren
naar buiten en zie
de staart van een gier

nog hangend in de lucht
een aanvalsplan beramend
op het stervend lijf
van een te vroege mier

gister zag ik
door de ruit aan achterkant
het uitzicht op schitterende
gele narcissen
zij hadden al vroeg
mijn achtertuin bemand

in de vervagende jaargetijden
wilden zij, weliswaar onbewust,
wat eens het voorjaar heette,
de naweeën van een winter bestrijden

om het komen en gaan
te aanschouwen
ben ik met ogen toegerust
en zie dat de natuur met
het tonen van twee gezichten
de schaduw en het daglicht kust