een kek , blauw brilletje

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet,
mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend
bij mijn grijze haren, maar ik staar
naar het scherm, naar de Chinese vaas,
met de nu onscherpe rode en gouden figuren,

mijn ogen dwalen onzeker door de kamer,
het gemis aan scherpte doet me verdriet,
vooral wanneer de wind uit het noorden
blaast, met zijn scherpe, heldere kleuren:
dat zie ik niet meer met deze ogen,
terwijl ik niet eens blind geworden ben

die felle, polaire kleuren zijn verdwenen,
voor altijd verloren, onzichtbaar geworden,
misschien laat hun felle intentie zich nog
het best, op dit moment, met mooie muziek
vergelijken, hoewel ik ook merk dat
de trommelvliezen niet meer elke trilling
registreren en intens geluidsgenot, de volle extase
van geluiden, afstompen naar een vage brom

dit is de prijs die ik moet betalen,
de prijs voor lang, steeds langer leven,
maar ook de prijs voor steeds minder
zien, horen, voelen, ervaren, bestaan,
mijn god, wat is dit wreed, om zo
veel te verliezen en zo oud te worden

een kek brilletje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 549