Paradijs
’t Bestaan in deze biotoop oogt goor.
De adders als bezield krioelend water,
die slangen brengen nooit iets zinnigs voort,
behalve van zichzelf de overmaten.
Verifieer wat in beweging is,
als bij verkrachte kieren van een kelder.
Een herfstochtend die in ontbinding is.
Een bitter boek vol scheve antihelden.
Nee, dan de mooi gemanicuurde vijver,
de tuin gestraft met roede en rapier.
En zie de kunstlibel gedichten schrijven
in lagen lucht die loeien van plezier.
Of check het gras in onverslaafde staat,
gemillimeterd voor een groener leven.
Floristenparadijs in het kwadraat
waar elfen les aan kettingzagen geven.
Maar wee dit aartsontaarde aarsmoeras
waar niemand ooit zijn blote kont kan keren
door het gewriemel in het misgewas,
opdat de stille stoelgang vast stagnere.
Een weldaad dat een tyfusbiotoop
als deze naar de kloten kwalmt; een zegen,
‘t eschatologische van deze sloop
met Lilith aan het hoofd der hellevegen.
Conclusio.
Zijn hier de nectar en de ambrozijn
niet brouwsels van urinederivaten,
de melk en honing zonder het venijn
der slang niet voortgebracht uit schertsspagaten?
Geplaatst in de categorie: religie