inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.504):

Dwers / Tegen de keer in

de moanne skimert har sulveren ljocht
bylâns de grize fearen fan de wyn,
de wyn dy't hieltiid jaget en skuort
oan de tûken yn de bosk

dou hearst no gjin sweltjes mear,
net mear it súvere lûd fan een geal
dy't sjongt en slacht en sjongt,
deun by de rûge, giele ekers

ik wyt net wat ik sizze moat,
dou sjochst sa dôf, hast blyn,
dou wolst de wrâld feroarje,
mar harkest nei gjinien

simmer is ivich hjerst foar dy
en de winter is dyn maitiid,
dou hâldst eagen en earen ticht,
dou ferlernst it libben troch dysels

Vertaling in het Nederlands/ Oersetting út it Frysk

de maan laat haar zilveren licht
langs de grijze windveren schemeren,
de wind die voortdurend raast en trekt
aan de takken in het bos

jij hoort nu niet de zwaluwen,
noch ook het zuivere geluid van een nachtegaal
die zingt en slaat en zingt,
vlak bij de ruige, gele akkers

ik weet niet wat te zeggen,
je kijkt zo doof, bijna blind,
jij wilt de wereld veranderen,
maar je luistert naar niemand

zomer betekent altijd herfst voor jou
en de winter is jouw voorjaar,
je houd je oren en ogen gesloten,
je verliest het leven door jezelf

Schrijver: Tjoke, 10 juli 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 279

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gurien Kwantes
Datum:
11 juli 2007
Email:
teckeltjeshotmail.com
Wat mooi geschreven, ik proef een emotie in dit gedicht. Je woorden zijn werkelijk prachtig gekozen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)