Netgedichten

netgedicht (nr. 15.743):

lofdicht

Je lijf is ongezien zeer fraai
Met een hoofd zwaar van krullen
Van buiten en van binnen zo waar
Ik hoor de mannen bronstig brullen

Je hals is als een prachtig fenomeeen
Geen van mijn vrienden kent er een
Die is te evenaren jij bent uniek
Zo in je fraaie blote sporttuniek

Je borsten hijgen als opgejaagde reeën
Terwijl je navel gezicht bekoort
Wellicht door evolutie is je snor wat afgegleden
Hij heeft je vagina welhaast doorboord

Terug naar je wangen die ongenood
De blosjes vrijelijk laten komen
Als ranke bloem in avondrood
Mij is dit alles niet ontnomen

Ik geniet ervan bij dageraad
En vul mijn lofdicht met orgasmen
Die ik voor jou heb aangemaakt
Zou ik nu nog moeten talmen

Tweelingjongen van gazellen
Ik hoor de rinkelende bellen
En wil u sterk vertellen
In de natuur ongehoord

Ik ga u het hof danig maken
Aanbid uw liefelijke voeten
Tegen uw borstlijn geklemd
Voel ik mij gelukkig

goddelijk ontremd

Inspiratiebron: Hooglied