Netgedichten

netgedicht (nr. 15.047):

Wij!

Hij zit bij haar graf
zijn graf
spreekt woorden als
ik mis je
weet je nog zo goed
iedere sproet
vorm van je lippen
jouw gloedvol karakter
moeder geliefde jeugdvriendin
meer dan mijn vrouw
ben je
ik wil niet denken was
alleen....
waarom wij!

Zie ook: http://hainje.come2me.nl

Schrijver: Roland Hainje, 23 maart 2007

r.hainje

gmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

waarom

wij!

4.0 met 65 stemmen

1.499

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: frieda
Datum:: 24 maart 2007
Email:: friedahalbesmahotmail.com; Wat kun je met zo'n verdriet ompakken! Vooral als er telkens een schepje bovenop komt. Heel treffend dit gedichtje: een dikke 10.

Naam:: nonna
Datum:: 23 maart 2007
Email:: nonna1342hotmail.com; Het machteloze gevoel, de vraag waarom, de onmacht, de herinneringen tot in de kleinste details. Deze heftige gevoelens, kunnen de sterkste persoon kapot maken. Het waarom, zullen we nooit weten. Ik denk dat alles in ons leven min of meer voorbestemd is. Het enige wat we kunnen doen, is hen, wiens ziel, verscheurd is door intens verdriet, liefdevol steunen, en warm omarmen en zoveel mogelijk bijstaan in dit rouwproces. Diepzielduikend deze!

Naam:: jasmien
Datum:: 23 maart 2007; Treffend verwoord, en droevig mooi geschreven. Gevoelens van intens verdriet, die opkomen aan het graf van een dierbare.

Geef je reactie op deze inzending: