Netgedichten

netgedicht (nr. 13.169):

speekselvloed

na een broeierige treinreis
blootsvoets in mul zand
in een nevelwolk van gekrijs

verdwaalpaal en pier en dijk
verdubbelen door de honger
we waden door een zilt rijk

weg naar het terras in de duinen
olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot
de geur van gestoofde ajuinen

een parasol overkoepelt de tafel
we zinken in een kuipstoel
in een ovaal van lauwe schaduw
slagroomwafel in een ooghoek

jonge, broze, witte wijn breng ik naar de lippen
kraakverse garnalen en zeeslakken op een zilverschaal
verstrooien de vingers, vertroetelen het verhemelte
in een sluimerroes zie ik zeepaarden met gele stippen

jij slurpt de rauwe oester

asperges met snippers gerookte paling
geroosterde kreeft met lookboter
gaan van bord naar vork naar tong

in mijn maag jubelt de wolf die ik koester