vleermuizen
Rondom mijn huis onder de bomen
Fladderen vleermuizen zonder zicht
Zonder ergens tegen aan te komen
In het langzaam tanend avondlicht
De vliegjes en de muskieten
Zijn te betreuren na zo’n vlucht
Omdat ze bij kilo’s het leven lieten
Ik adem echter opgelucht
De winter vertoeven ze in bunkers
Onder de Wassenaarse duinengrond
Zodra de warmte stevig toeslaat
Vliegen ze weer naarstig in het rond
Ze breien zo de wereld aan elkaar
Houden mijn eigen isotoop in stand
En beschermen zo dier en plantenstand
Tegen verwording door mensenhand
Welk architect heeft muizen ontworpen
Die blind en zeer bekwaam ronddwalen
Over land buitenwijk en dorpen
Om overal hun kostje op te halen
Als hij zijn werk beschouwend beziet
Dan moet er toch een lichtje bij hem opgaan
Hoewel geen van zijn vleermuizen hoe aangedaan
dat door zijn beperkte gezichtsveld werkelijk ziet
de samenstellers der natuur zijn het zich niet bewust
ze vliegen altijd haastig landinwaarts en weer naar de kust
ze denken nauwelijks misschien slechts alleen aan eten
voor hun nakroost vol honger in hun nest gezeten.
Van een echte levensvraag zijn zij zich echter niet bewust
Geplaatst in de categorie: natuur
vleermuis
785
Geef je reactie op deze inzending:
Verder doet mij dit gedicht denken aan
iemand die een mobieltje heeft, maar niet weet hoe hij daarmee moet omgaan.
Helaas.