Netgedichten

netgedicht (nr. 11.164):

Het armenhoekje

op een hoekje liggen begraven
de minvermogenden in lagen
de bloemen lijken voor het hele graf
omdat in de regen het kaartje het begaf

zonder al te veel weelderige bloemen
zetten zij behandeld als verdoemden
hun leven in armoe na de dood voort
hun enige hoop is nog de hemelpoort

in groteske pompeuze familiegraven
liggen de invloedrijken van weleer begraven
gehuld in vele vierkante en kubieke meters aarde
veronderstelt hun grote huis nog steeds hun waarde

maar teleurstelling voor elkeen die rijk is gestorven
dat is in het geestenrijk voorgoed verdorven
daar wordt niet gekeken naar materie en rijkdomrage
ze komen daar alleen zonder bezit en geen bagage

oordeel over handelen en werken met vermogen
zal volgens veel beschouwing en geloven
de basis hebben in spirituele en naastenliefde waarden
reuze benieuwd wie in het hiernamaals nog kunnen aarden

stil sta ik bij wie liggen in de armengraven
en denk hoe zij leven en kracht hebben gegeven
voor hen die nu of straks vol praal ter aard besteld
door hen hun vermogen bijeen hebben geteld