Netgedichten

netgedicht (nr. 10.498):

Zo breekbaar en zo broos

Zo breekbaar en zo broos is 't leven:
een lichtflits in de duisternis,
maar toch zijn wij elkaar gegeven
omdat de weg niet doelloos is.

Zo kort de tijd die is gelaten,
een ademtocht en 't is voorbij,
maar wanhoop kan ons hart niet baten,
alleen vertrouwend leven wij.

Alleen de liefde kan ons dragen,
en al de rest is dwaas vertoon.
Je kan naar vele dingen vragen;
alleen je hart weet waar ik woon.

En 't zijn de nutteloze dingen
die 't kostbaarst in dit leven zijn:
een droom, een lach, herinnneringen,
je vriendschap en je troost bij pijn,

een kinderlied doorheen ons klagen,
een vogel die heel helder fluit,
een licht dat plotseling gaat dagen
en zó gaat weer het duister uit.

Uit: Steeds weer exodus

Schrijver: Adeleyd, 28 maart 2006

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: vriendschap

vriendschap

vreugde

vertrouwen

3.0 met 52 stemmen

6.729

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Datum:: 5 juni 2006
Email:: Ik vind het gedicht heel mooi

Naam:: Pat
Datum:: 17 mei 2006; Gewoonweg een schitterend gedicht. Ga zo door. En ja het leven is breekbaar.

Naam:: mirte
Datum:: 3 mei 2006
Email:: ik vind het een heel mooi gedicht
als ik zou stemmen, dan zou dit een 9 van mij zijn

Naam:: Kirsten
Datum:: 31 maart 2006
Email:: kirsten_lunahotmail.com; Ik heb een opdracht gekregen voor levensbeschouwing. Ik vind dit een heel mooi gedicht kunnen jullie misschien de boodschap alleen doorsturen van dit gedicht, want daar kom ik niet helemaal uit.

Geef je reactie op deze inzending: