Roëlla

Zomaar een meisje bij mij in de klas
vriendelijk, vrolijk en spontaan
Niemand die kon weten dat jij zo ziek was
Meid wat kwam de klap hard aan

Als ik nu terug denk aan die tijd
Dan is het een gegeven
Een tiener levert een oneerlijke strijd
Je hebt echt moeten knokken voor je leven

Terwijl wij allen feesten en lachten
Was er voor jou geen lol aan
Jij kreeg morfine om de pijn wat te verzachten
Je kon amper op twee benen staan

En wij maar over huiswerk klagen
Terwijl jij verging van angst en pijn
Die ontzettende nare ziekte moest dragen
Wat kan het leven toch oneerlijk zijn

Wij verkenden de grenzen van de leraren
Jij verkende de gangen van het ziekenhuis
Terwijl wij 'saaie' kennis vergaarden
Werd het bed jouw 'nieuwe thuis'

Wij leverden strijd tegen het rookverbod
Jij leverde strijd om te mogen leven
Voor woorden is het eigenlijk te zot
Ik had je zo graag een toekomst willen geven

Meid ik was nog te jong om te begrijpen
Hoe het voor jou moet zijn geweest
De tijd heeft mijn verstand doen rijpen
Het leven is geen paradijs of feest

Het is gevuld met keiharde feiten
Jouw dood dat is er een
Door de zure appel heen bijten
Toekomst..? lieve meid, jij kreeg er geen

In té korte tijd alles moeten geven
Net een stuk ijs dat op warm water drijft
Nooit de kans gekregen
Roëlla je was, je bent, je blijft...

Schrijver: Miranda Dirven, 12 januari 2006

tincomirandazonnet.nl

overlijden roella

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 35 stemmen 2.857