inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.888):

AUTOMUTILATIE, SNIJDEN IN MIJN LIJF

Spanningen en wanhoop in mijn lijf
en geen enkele uitweg kunnen vinden
zodat ik steeds verder in ’t diepe drijf
en duisternis mij tracht te verslinden

Spanningen en verdriet in elke spier
en verkramt mijn levensdagen leiden
alsmaar maar in mij de gruwelijke pijn
en die vreselijke drang mij te snijden

Spanningen en ontreddering in mij
en soms overwegen ‘t al op te geven
immers krassen, verstopt onder kledij
tonen je de littekens van mijn leven

Spanningen en diepe smarten thans
en op mijn weg in het duister dwalen
Ik ga zo stil en verdrietig als in trance
want geen ziet mijn noodsignalen

Spanningen en eenzaamheid in mij
ook al door het onbegrip bij mensen
Is ‘t een wonder dat ik mij soms snij
ik zou ‘t ook graag anders wensen

Spanningen en wanhoop in mijn lijf
die beslist een uitweg moeten krijgen
Soms in een straf die ik dan toeschrijf
aan mezelf en... verval ik in zwijgen

Spanningen, smart en eenzaamheid
Hoe kan ik het je nou toch uitleggen
Kijk mij maar aan met menselijkheid
dan kunnen mijn ogen het je zeggen

--------------------------------------------------------------------
Door vele gesprekken met jongeren, veelal meisjes die aan automutilatie doen, ben ik dikwijls erg getroffen door hun verdrien en wanhoop.
En aangezien zij zelf zich over dit onderwerp wat minder gemakkelijk uiten kunnen...heb ik getracht hun gevoelens hier in woorden te vatten.
Duidelijk is in elk geval dat hiergeen sprake is van aandachtvragerij.
Veel geduld, veel liefde en veel begrip zijn voor hen pure noodzaak...

Schrijver: Ton Rijkers, 17 januari 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.384

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Rijkers
Datum:
9 augustus 2010
Email:
schatrijkzeelandnet.nl
Hoi Tamara,
Allereerst moet je mijn excuses maken omdat ik nu pas reageer op reactie.
Echter gedurende een lange tijd lukte het mij niet mijn gedichten op het internet te bekijken. Dat lag aan mij en niet aan deze site.

Ben je inmiddels al een beetje over je automutilatie heen gegroeid..of gaat het nog steeds niet echt goed?
Ik weet hoe moeilijk het automutileren te laten is..vooral ten tijden van spanningen en verdriet.

Ik hoop daarom van harte dat het veel beter gaat en dat je je thans een stuk fijner voelt dan destijds.

Ton
Naam:
tamara
Datum:
7 maart 2006
Email:
tamarawoudahotmail.com
Heel aangrijpend voor mij omdat ik zelf aan automutilatie doe. Het is heel moeilijk om uit te leggen wat je voelt en hier staat alles in een gedicht heel mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)