Een holle lach

Ik kijk rondom me heen
en voel een menigte mensen.
Woorden worden gemorst
in lachen, leugens en wensen.

De geluiden komen op me af.
Ze houden me gevangen
in een onwezenlijke stilte,
binnenin mijn veilige ruimte.

Het wordt koud in me.
Ik herken de wereld niet meer
en neem afstand van
deze onverstaanbare klanken.

Een hevige leegte dringt
diep tot in mijn schimmige gedachten
en even fluistert de angst,
groeiend in mijn keel.

Seconden lijken uren
wanneer ik word ondergedompeld
in deze wurgende gevoelens,
strijdend in mijn hoofd.

Langzaam keer ik terug
naar de gevulde wereld,
wanneer een vrolijke echo
mijn afwerende ogen weer bereikt.

Ik lieg mee in de waarheid
en laat een holle lach
de stilte verdoezelen,
verstard in mijn eenzaamheid.

een holle lach

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 13 stemmen 1.349