je tandenborstel heb ik weggedaan

je foto met jouw kinderen gaat terug
de dekbedhoezen in de zak voor Polen
ik loop nu heel alleen over de brug
zoals jouw laatste woorden mij bevolen

zo kort geleden nog deden we alles samen
zo heel intens, alsof we twintig waren
we gaven alles wat we deden nieuwe namen
ons praten, lachen, strelen, kussen, paren

jij bent als eerste uit ons samen opgestaan
je hebt het aan jezelf gevoeld "dit is teveel"
"ik kan of wil of durf dit nog niet aan"
want al die liefde vloog je naar de keel

het kwam zo plotseling en onverwacht
ik was verbijsterd, uit het lood geslagen
vanaf die dag heb ik gehuild en nagedacht
en steeds maar weer blijven er vragen, vragen

'k zou minder eenzaam zijn wanneer ik wist
dat jij deze gedachten ook zou lezen
nou ja, of weten dat ook jij mij mist
misschien zou ik die brug dan over wezen

verdriet eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 30 stemmen 3.157