inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 2.408):

Als je er komt, dan zit ze in haar hoekje
van de gang, afdeling vier.
Nee, ze zit niet met een boekje:
Dan had ze nog wat leesplezier.
De dagen duren lang;
Ze slaapt, ze drinkt, ze eet en
zit te turen in die gang.
Bijna zeker en gewis
kun je (gelukkig) zeggen:
Oma weet niet waar ze is.
Maar, niet altijd ben je daar zo zeker van,
want als je zegt: "Oma, het is weer tijd,
ik moet weer gaan!"
Dan kijkt ze je heel vragend aan en zegt:
"kun je nog niet wat blijven dan?"
"Ja, maar oma, u moet gaan eten...!"
Ze schudt dan dan met haar moede hoofd en zucht
dat ze zo-pas nog heeft gegeten...

In haar eigen verworven hoekje
zit ze vaak alleen;
De anderen zitten bij elkaar,
maar bij haar zit er niet één.

Haar zwarte tas staat naast haar stoel,
of op haar schoot; die twee zijn niet te scheiden,
want voor haar gevoel, zitten daarin al haar bescheiden;
Wat papiertjes, een servet, een portemonnaitje
zonder centen
en gaat ze dan naar het toilet
haar zwarte tasje gaat ook mee
en 's avonds staat ie op haar bed.

Wat doet ze als je er niet bent?
Zit ze dan te zitten op die zelfde stoel, o
of loopt mevrouw Smit te vitten op mijn oma,
want die vrouw die doet zo koel en zegt rustig tegen oma:
Ü zit op mijn stoel!"

Dan zie ik oma al gaan staan;
want die stoel - weet zij veel -,
staat niet op haar naam.

Schuifelend gaat ze door die gang
kijkt af en toe eens om....
De dagen duren lang
ze loopt een beetje krom.Ze is zo heel erg moe!
Waar moet ze nu naar toe?

Af en toe dan stopt ze even,
ze ziet een mannetje met een hoed
Haar gezicht dat straalt heel even
op haar gezicht verschijnt een gloed...
Is dat niet haar oudste zoon?
Maar hij groet haar niet!
Is dát haar verdiende loon
dat hij háár niet ziet?

Schuchter loopt ze naar hem toe
en legt haar hand op zijne mouw
Hij kijkt haar aan, 't is niet zijn Moe:
"wat moet je nou weer, vrouw"?
Zachtjes zegt ze: "Dag mn jongen,
hoe gaat het nou met jou?"
Het antwoord is heel duidelijk
Ze krijgt van hem een snauw...

Ze raakt zo in de war en mompelt voor zich uit:
"Dit is toch al te bar...
Je eigen kinderen willen je niet kennen..."
Een broeder komt haar tegen en zegt:
"we gaan zo eten hoor"!

Ik wil geen eten zegt ze, dat heb ik pas gedaan
dat moeten jullie weten
Laat mij nu maar begaan...
Ze bedoelt het heel bescheiden,
maar dat weet die broeder niet
Ze wilt geen medelijden
maar wel, dat men meelijdt met haar verdriet.
Haar schouders kunnen geen verdiet meer dragen,
die last wordt haar te zwaar.
Je ziet haar ogen vragen:
"Wanneer is het einde daar"?

Ze leeft daar in haar niemandsland
De kaars is nog niet opgebrand
Wel flikkert het vlammetje zo af en toe
Je denkt: "nu gaat ie uit", en dekt haar toe...


Op 91 jarige leeftijd overleed oma
Schuifelend

... Jannie Hoogendam/ Oma in een verzorginshuis ...

Schrijver: Jannie Hoogendam, 24 maart 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 1.481

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
ALIE
Datum:
29 mei 2003
Email:
aelkondrouchhotmail.com
Jannie, een fantastisch gedicht, ik heb er een 10 voor gegeven!!!
Naam:
an.terlouw
Datum:
13 april 2003
Email:
an.terlouwhetnet.nl
Jemig of ik een boekje zat te lezen, heb het 3x gedaan, heel erg mooi en triest maar dat wist je al. Je 'krijgt'een 9 van me, eerlijk verdiend.
Naam:
juliette
Datum:
10 april 2003
Email:
juliette51910hotmail.com
Heel mooi,
zie het zo voor me
dan denk ik aan mijn moedertje in de service-flat
helemaal alleen gelukkig heeft zij wel kinderen
die haar verzorgen
nog eens: mooi gedicht
kreeg er de tranen van in de ogen
Naam:
fame-fatal
Datum:
31 maart 2003
Email:
xrensxhotmail.com
Heel mooi en ontzettend knap dat u hierover heeft kunnen schrijven! Heel veel respect daarvoor!
Naam:
Corine
Datum:
28 maart 2003
Email:
c_smakmanhotmail.com
Een heel mooi gedicht,
het doet me denken aan mijn eigen oma.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)