Weet je nog (Herman van Veen)

Weet je nog, toen de wind, de bomen tergde
en hen de mantels, van het lichaam trok.
Dat wij samen,
de regen kletterde bij stromen,
schuilden en jij zo schrok.

Toen ik je zei, dat dit het eind was
en voorgoed onze wegen zouden scheiden,
m'n arme kind 't is droevig maar het moet,
beter is het heen te gaan.

Ik zweeg en jij schreide,
weet je nog, dat mij hand de jouwe zachtjes drukte,
omdat jij spoedig zou zien dat ik niet de beste was,
en dat jij door je tranen lachte en zei; misschien...

Nu is het herfst opnieuw en 't regent,
maar alleen schuil ik onder het lover,
denk aan jou en ween.

Biografie van deze schrijver

afscheid liefde ex

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 25 stemmen 12.155