De laatste bloem
Wanneer de aarde
lijkt te bezwijken
heb ik altijd geweten
met mijn geweten, dat er nog
een bloem staande blijven zou,
de laatste bloem tussen zand
en wind van woestijn.
Ik wist immer, dat deze 'Fleur'
zich zou gaan verspreiden:
haar zaden zorgen voor vele nieuwe 'fleuren'.
Nee, er zal enkel
nieuw leven vermeerderen
omdat ik weet
wat ik schenk
met mijn peinzen:
hoop, kracht en vermogen, om
weer te lezen
in nieuwe vorm van aards wezen.
Met engelen, goed en kwaad
bestaat mijn eigen boodschap
opgetekend om iets bijzonders
door te geven.
Met goddelijke krachten,
door dit universum:
het zal de laatste lichtende bloem,
nieuwe zonneschijn,
nieuw licht geven...
om door te dragen,
nieuwe manier van leven te vragen
van mensen: de wensen
van vlinder en bloem,
van Petra.
... Meerdere mensen willen geloven, in de ondergang van de aarde. Ook gezien de huidige ontwikkelingen.
Ik weiger daarin mee te gaan.
Enkel bouwend op kracht en vertrouwen. ...
Geplaatst in de categorie: wereld
Mooi geschreven.