Hartenkreten

hartenkreet (nr. 34.704):

Verdriet

Verdriet

Zelf zou ik willen dichten
over een verdriet van mijn onbekende broer
ergens diep ver weg begraven
oostwaarts, slordig, haastig,
zonder herinnering
Als ik eraan denk
breek ik in tweeën
Ik vertrouw het je toe
Het doet pijn. Gruwelijke pijn
als een naald in mijn vlees
onverdoofd
Er op aanspreken kan ik niemand
Niemand van toen leeft meer
Soms raakt het de grens
van mijn hart als ik met mijn blote voeten
in mijn badkamer sta
of als ik mijn zoon zie
die ongekend zoveel
op hem lijkt

Ik wil op zoek,
maar durf niet