inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.801):

pesten

Pesten is geen leuk gevoel,
je snapt wel wat ik bedoel.

Je weet wel kinderen die naar je schelden,
en als je het tegen iemand zegt, zeggen ze niks de helden.

Van binnen doet het heel veel pijn,
hoe zouden ze het vinden om zelf gepest te zijn?

Je hebt ook heel veel verdriet:
je hebt het wel maar men ziet het niet.

Ze schelden je uit, noemen je homo of trut,
maar als je het tegen iemand zegt beland je nog dieper in de put.

Want uiteindelijk helpt het helemaal niets,
je komt uit school en ziet iets aan je fiets,
bel kapot, ketting eraf,
stuur staat scheef, je staat helemaal paf.

Huilend, ja zo ren je naar huis,
ze lachen je uit, noemen je laf, een bange muis,

Uiteindelijk kan je er niet meer tegen,
je geeft ze een dreun en hoopt op Gods zegen,
op de grond een jongen met een gebroken kaak,
de klap was niet hard maar wel goed raak.

Een kwartiertje later je komt een ziekenwagen aan,
het tafereel speelt zich weer af in je hoofd, en je ziet ze weer staan.

Schoppen en slaan, je had geen verzet,
en nu lig je hier, in een ziekenhuisbed.

Voor de rest van mijn leven durf ik niet meer op straat,
ik heb nu echt het gevoel dat iedereen me haat.

Bedankt jongens, jullie hebben mijn leven verpest,
hopelijk houden jullie eens op met dat eeuwige gepest.

Door jullie moet mijn leven opnieuw worden opgebouwd,
en vertrouw ik niemand meer die ik ooit heb vertrouwd.

Schrijver: simone loozen, 18 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: pesten

4.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 1.254

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
mireille
Datum:
22 oktober 2009
wat een super ontroerend gedicht...
heel veel sterkte meisje! je kunt het!
Naam:
windwhisper
Datum:
19 oktober 2009
Email:
schorpioen49ziggo.nl
O, zo herkenbaar, maar ik hoop één ding en dat is, dat het je gaat lukken om weer zelfvertrouwen te krijgen dichteres!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)