Hartenkreten

hartenkreet (nr. 23.774):

Memoires

Hoe het met me gaat, dat is de vraag.
Ik zeg goed, want dat horen ze graag.
Van binnen heb ik veel verdriet,
Maar dat is iets wat niemand ziet.

Kleine dingen die me zo diep raken,
Mensen die domme opmerkingen maken,
Mensen die gewoon maar zwijgen,
Bang voor de reactie die ze krijgen.

Waarom doet dit zo’n pijn?
Niets is meer zoals het had moeten zijn.
Waarom moest ik jou nou verliezen,
zoveel pijn, het deed mijn hart bevriezen.

Alles om me heen werd koud en grauw,
Waarom bleef je niet, ik hield immers al van jou!
Nu ben ik weer alleen,
En hoe ik me voel dat weet er maar één.

Hoe klein je ook was, vergeten zal ik je nooit,
Al wordt mijn verdriet wel minder ooit!
Je hebt een belangrijke plek in mijn leven,
Als een sterretje op mijn lijf geschreven.

Het meeste heb ik nog wel moeite met de nacht,
Maar je bent nu een engeltje en dat idee geeft me kracht.
Ik zie je dan ook in mijn dromen,
Want dat is de plek waar we samen komen.

Ik moet nu verder met mijn leven,
Maar ik zal altijd om jou blijven geven.
Want, lieverd, ook al was je dan nog maar zo klein
Bedankt dat ik even je moeder mocht zijn.