inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 22.507):

haat steen en klei

Haat dat ben ik. Sommigen vinden mij gewoon raar.
Ze vinden mij dom en sloom. Ze vinden mij niet goed snik.
Ik haat iedereen vrienden ouders broer.
Ze beledigen mij of behandelen mij als een kind.
Ze vinden mij aardig. Maar ze doen kut tegen mij terug.
Ik haat ze en toch doe ik aardig.

Mijn ouders behandelen me als een stuk klei
dat ze kunnen veranderen en kneden.
Ik ben geen klei. Ik ben steen. Ik verander niet 1,2,3
Ik word geslepen door hun water en hun wind.
Hun stemmen en beweging eensgezind.
Ze behandelen me alsof ik stom ben.
Mijn leven heeft geen doel.

Mijn leven nu
Is gewoon niks
Werken-werken - niks doen - gamen
Ik vind mezelf gewoon gestoord
Ik haat mijzelf ik haat iedereen
Ze zien me als een stuk klei terwijl ik mezelf vorm.

Ze kunnen me alleen beïnvloeden niet vormen
En daarom heeft mijn leven geen zin.
Ik geef toe: ik ben niet wat ik wil zijn
Maar ik ben wat ik ben.
Dat kunnen ze niet vormen.
Ik ben steen.

De leraren zien mij als iets interessants
iets waar ze aan kunnen werken
Ze zien me als een beetje schrijfwerk
iets wat hun interesseert
Maar ook zij kunnen mij niet vormen.
Zij weten niet wat ik denk, wat ik ben.
Ik haat zowat iedereen
er zijn er maar weinigen die ik niet haat
Zij zijn de enigen die ik echt levend vertrouw.

Ik weet wel dat sommigen me proberen te helpen.
Maar ik kan daar niet tegen. Zij doen het te snel.
Zij bewerken me niet met natuur.
Zij bewerken me met een beitel.
Het is te snel en te pijnlijk, het doet me pijn.
Maar ja, wat verwacht je dan van een beitel

Het breekt en scheurt door mijn ziel heen
Het snijdt en verduistert mijn gevoelens
Een beitel is voor snelheid niet voor het slachtoffer
De natuur is langzaam en fijn voor de pijn
Dat is het eerste probleem aan steen zijn
Maar het tweede doet veel meer pijn.

Je kunt jezelf niet vormen
Je kan alleen maar kijken
Wat de beitel, de wind en de beitel doen
Je weet het niet, je bent radeloos
Je wil iets worden je weet al wat.
Het antwoord is zand

Lekker zacht, het zand het einde van het gedoe
Dat is hetgene wat er over blijft
van de natuur of de beitel
Het is de beste en enige uitkomst
die je kan krijgen
Het is zo zacht zo snel.
Het kan overal bij.
Je hoeft niet klei zijn om te worden gevormd
Steen wordt zand en zand kan en is alles.

Schrijver: jermo, 26 januari 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.210

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Miss Noname
Datum:
3 september 2008
Hoi Jermo. Wat een prachtig gedicht! Ik voel me ook zo!We zitten in de zelfde situatie...... Sterkte daarmee!
Naam:
prinses
Datum:
27 januari 2008
Lieve Jermo, ik merk "wanhoop" in jouw woorden. Je bent een enorm gevoelsmens. Dat is rijkdom weet je dat? Je strijdt. Met anderen en met jezelf. Ik wens je sterkte en wijsheid. Maar vooral vertrouwen. Vertrouwen dat je écht gelukkig gaat worden!
Naam:
An
Datum:
27 januari 2008
Email:
an.terlouwhetnet.nl
Nou Jermo, inderdaad geef je duidelijk aan dat je grenzen bereikt zijn ( er misschien zelfs wel overheen?) maar ik moet zeggen dat je erg goed verwoord hebt, hoe het in je binnenste uitziet en ik krijg een beetje de indruk dat 't niet zo prettig is. Wel fijn dat je woorden zo goed kunt neerzetten in een zin en er vervolgens dit werkje van hebt gemaakt, erg goed. Sterkte en laat je niet op je kop zitten.
Naam:
jermo
Datum:
26 januari 2008
nou ik hoop dat het uitbeeldt hoe ik denk dat ik me voel:|

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)